مجازات پاپوش درست کردن برای دیگران چیست؟ - یزد بلاگ

به گزارش، موارد بسیاری مشاهده شده است که افراد به دلایل مختلف، به راه هایی خلاف عرف، اخلاق و قانون متوسل می شوند تا رقبای خود را تسلیم کنند.

به عبارت دیگر، زمانی که فرد قدرت مقابله رو در رو با حریف خود را ندارد یا در زمانی که فردی پایین دست از اطاعت امر خلاف قانون مقام بالا دستی خود امتناع می ورزد، ممکن است به اصطلاح با درست کردن پاپوش برای وی، سعی در تخریب او شود.

به طور مثال، افرادی به منظور دریافت رای به نفع خود، پیشنهاد اخذ رشوه را به قاضی پرونده ای دادند، اما پس از رد این پیشنهاد توسط قاضی عدالت خواه، این افراد به منظور تسلیم کردن قاضی مزبور در مقابل خواست های نامشروع خود و وادار کردن وی به تمکین از خواست هایشان و نیز تخریب وی، اقدام به جاساز کردن مقداری مواد مخدر در شعبه مورد ریاست وی کردند.

این اتفاقی که در برخی سازمان ها، وزارتخانه ها و ارگان ها به منظور کسب قدرت بیشتر یا به کرسی نشاندن حرف های اشتباه و خواست های نامشروع صورت می گیرد؛ بی آنکه از عواقب، آثار و لطمات آن بر مردم و جامعه آگاهی هایی وجود داشته باشد.

این موضوع در حالی است که در بسیاری از این موارد، افرادی که مرتکب چنین اعمال خلاف اخلاق و قانونی می شوند، با علم و آگاهی کامل نسبت به قانون مرتکب جرم می شوند. ماده 699 از کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی تحت عنوان تعزیرات مصوب سال 1375 مقرر می دارد: هر کس عالماً عامداً به قصد متهم کردن دیگری، آلات و ادوات جرم یا اشیایی را که یافت شدن آن در تصرف یک نفر موجب اتهام او می شود، بدون اطلاع آن شخص در منزل یا محل کسب یا جیب یا اشیایی که متعلق به او است، بگذارد یا مخفی کند یا به نحوی متعلق به او قلمداد کند و در اثر این عمل، شخص مزبور تعقیب شود، پس از صدور قرار منع تعقیب یا اعلام برائت قطعی آن شخص، مرتکب به حبس از 6 ماه تا سه سال یا تا هفتاد و چهار ضربه شلاق محکوم می شود.

در خصوص این ماده می توان نکاتی را به اختصار گفت: عنوان مجرمانه قانونی برای عمل پاپوش درست کردن برای افراد، افترای عملی نامیده می شود. افترای عملی جرمی مقید به وسیله است، به عبارت دیگر، اگر کسی به قصد متهم کردن دیگری، وسیله ای در خانه یا جیب او قرار دهد، اما در واقع وسیله مزبور جزو آلات و ادوات جرم نباشد، مشول حکم قانونی افترای عملی نخواهد بود.

افترای عملی جرمی مقید به نتیجه نیز است. در حقیقت، چنانچه وسیله ای که طبق قانون، داشتن آن جرم محسوب می شود را متعلق به دیگری نشان دهیم، بزه دیده باید حتماً تحت تعقیب قرار گیرد؛ بنابراین چنانچه وی مورد تعقیب قرار نگیرد، عمل از شمول ماده موصوف خارج است.

افترای عملی با استفاده از هر شی ء یا وسیله ای که داشتن و نگهداری آن طبق قانون جرم محسوب می شود، واقع می شود.

داشتن سوء نیت عام برای مرتکب از جمله این شرایط است. به عبارت دیگر، وی باید سوء نیت عام در گذاردن و مخفی کردن آلات و ادوات جرم یا اشیایی که یافت شدن آن در تصرف یک نفر موجب اتهام او می شود، داشته باشد.

داشتن سوء نیت خاص، شرط دیگر تحقق جرم افترای عملی است. به عبارت دیگر، مرتکب قصد متهم کردن دیگری را داشته باشد و این اعمال را عالمانه، آگاهانه و از روی عمد انجام داده باشد.بزه دیده یا همان شخصی که مورد افترای عملی واقع می شود، نیز باید از این اعمال ارتکابی بی اطلاع باشد.

زمانی بزه دیده یا متضرر از جرم افترای عملی می تواند از امتیازات مقرر در ماده 699 کتاب تعزیرات قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1375، به منظور تحت تعقیب قرار دادن اتهام زنندگان به خود استفاده کند که قرار منع تعقیب یا اعلام برائت قطعی از وی صادر شده باشد. به عبارت دیگر صدور قرار منع تعقیب یا اعلام برائت قطعی متهم برای تحقق جرم ضرورت دارد. همچنین مجرم نشان دادن افراد به وسیله جاساز کردن مواد مخدر، از موارد تشدید مجازات خواهد بود.

منبع: تابناک

گروه ساختمانی آبان: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت را از ما بخواهید.

نماشو: نماشو، طراحی سایت، سئو، چاپ و طراحی گرافیکی را به ما بسپارید.